Nieuws

Hans Rutjens overleden, een In memoriam

Geplaatst op 08-06-2009

Damvrienden

Vandaag vernamen we uit de krant dat onze damvriend Hans Rutjens jl.zaterdag 6 juni is overleden.

Hans was vanaf de oprichting lid van onze vereniging. Hij was door de jaren heen een zeer trouw en gewaardeerd lid. Zelden miste hij de wekelijkse damavond.

Ook toen hij niet meer elke week aan de onderlinge competitie deelnam, bezocht hij nog regelmatig zijn damvrienden op de clubavond.

Voor zijn verdiensten voor de club werd hij door ons benoemd tot erelid van de vereniging.
Hans bereikte de gezegende leeftijd van 95 jaar.

Dat hij moge rusten in vrede.

Bestuur en leden van Damclub Roermond

In Memoriam Hans Rutjens

Met het overlijden van Hans Rutjens verliest dammend Roermond een van haar markante persoonlijkheden.

Hans, in 1913 in het Midden-Limburgse Ospel (nabij Nederweert) geboren, werd in 1947 al lid van de toenmalige Roermondse damclub. Het spelletje boeide hem, en hij had er aanleg voor. In het jaar daarna, we schrijven 1948, werd Hans Rutjens kampioen van Limburg in de Eerste klasse. Voor de piepjonge vereniging was het een geweldige opsteker dat een van hun leden provinciaal kampioen werd.
Helaas kon de jonge vereniging het niet lang bolwerken en in 1950 werd de club opgeheven.

Toch had de naam Rutjens indruk gemaakt. In het midden van de jaren zestig, om precies te zijn in het voorjaar van 1967, organiseerde Willem van Rooy, ook al geen onbekende in de damwereld, een damkampioenschap van Roermond. Via reacties op zijn wekelijkse damrubriek in het dagblad de Maas- en Roerbode was Van Rooy onder meer in aanraking gekomen met Hans Rutjens en via Hans werden enkele oud-leden van de vroegere damclub benaderd om deel te nemen aan dit kampioenschap. Het toernooi werd een succes maar tot de oprichting van een damclub kwam het niet.

Niet in Roermond tenminste. Wel in Maasbracht. Immers enkele jeugdige dammers uit het Maasdorp speelden mee in de jeugdgroep en zij eindigden daar op de bovenste plaatsen. Ene Peter Hernaamt kon de Maasbrachtse groep aardig bijbenen. Ook in 1968 werd een kampioenstoernooi georganiseerd, in de Mauritsstraat in het Roermondse Veld, en opnieuw was Hans Rutjens van de partij. Hij had de smaak te pakken.

In 1969 werd in Maasbracht de jeugddamclub S.M.R. Maasbracht opgericht. Toen de club in 1973 na een promotie naar de Hoofdklasse in het eerste jaar op dat niveau meteen weer dreigde te degraderen, zochten de dammers contact met Hans Rutjens. Hij werd lid van de club om in de cruciale wedstrijd het team te versterken. Hans speelde geen competities, geen onderlinge, maar door zijn bijdrage handhaafde SMR zich in de hoofdklasse.

In die periode kwam er toch een damclub in Roermond, DSR geheten, Damclub Swalmen Roermond. Welk een vooruitziende blik hadden de naamgevers destijds. Opnieuw werd Hans Rutjens benaderd om de eerste impulsen te geven aan de nieuwe vereniging en ook dit verzoek werd gehonoreerd. Ook deze vereniging, klein van opzet, leefde niet lang.

Dat werd anders toen damclub Donderberg het licht zag. Bij de oprichting meteen een grote groep belangstellenden, een mooie stevige basis om te komen tot een behoorlijke vereniging. Hans Rutjens was een van de pioniers van het eerste uur. Niet dat hij bij de oprichters behoorde, maar enkele weken daarna werd hij lid en hij is dat gebleven.

Hans was een gedreven sporter. Hij sloeg geen clubavond over, altijd fel op het bord, wist van geen wijken, en hij had een hekel aan verliezen. Nederlagen waren dan ook schaars. In de onderlinge competities en de bondswedstrijden was hij immer een gevaarlijke tegenstander. Door de leden werd hij gewaardeerd om zijn spelopvattingen, maar ook om zijn formidabele geheugen. Hij kon partijen van weleer vaak blindelings naspelen, zonder notatiebiljet uiteraard. Analyseren deed hij maar wat graag, als dammer kon je van hem veel leren. Kansen benutten, positiespel, slagzetten, hij was overal in thuis. In de Brunssumtoernooien maakte hij zijn debuut op latere leeftijd en dat was een prestatie op zich: negen dagen achter elkaar een zware partij spelen gaat je niet in je koude kleren zitten.

Hans werd door zijn clubgenoten bij het eerste lustrum van Damclub Donderberg benoemd tot erelid van de club, een gebaar waarop hij bijzonder trots was, al liet hij dat zelden blijken. In de onderlinge competities eindigde hij altijd bij de eerste vijf, maar clubkampioen worden, een van zijn grote wensen, dat zat er nooit in. Hij kwam dichtbij, maar de eerste plek bereikte hij nimmer.

Wat kunnen we nog meer over Hans vertellen? De inzet van zijn kwaliteiten als keyboardspeler op feestavonden van de damclub... Zijn actieve deelname aan fietstochten die de vereniging organiseerde... Zijn legendarische val met nieuwe fiets op 13 mei 1989. Op de millimeter nauwkeurig op de Nederlands-Duitse grens. Hij had het niet precieser kunnen uitmikken. En later glashard beweren: ik ben nooit gevallen met mijn fiets... Zo zijn er nog meer van die anecdotes maar als je daaraan begint, kun je een heel boekwerk schrijven

Toen de jaren begonnen te tellen en de serieuze partijen na een uur of drie een grote aanslag op het geestesgestel gingen vormen, vond Hans de tijd gekomen om een stapje terug te doen. Dat paste bij zijn karakter. Verlies accepteren was niet zijn sterkste kant, en om die reden hield hij het wekelijkse clubdammen voor gezien. Bij de jaarlijkse sneldamkampioenschappen was hij nog vaak van de partij, niet om te winnen, maar vanwege de gezelligheid. Ook de ledenvergadering greep hij elke keer weer aan om weer eens temidden van zijn damvrienden te vertoeven.

Hij waardeerde het zeer dat enkele clubgenoten hem ieder jaar op zijn verjaardag met een bezoek verrasten. Hij kletste honderduit over van alles en nog wat. Hans had dan ook een ruime belangstelling voor van alles en nog wat, voor muziek (zijn accordeonspel bij de Neerkant Boys is befaamd, hij ging ooit in Basel een nieuwe accordeon halen omdat een levertijd van vier weken toch wel erg lang voor hem was), ruimtevaart, dammen, sterrenkunde (zijn trip naar de Noordpool met de bijbehorende al dan niet sterke verhalen) om enkele uiteenlopende onderwerpen te noemen. Over zijn reizen naar Australie met een bezoek aan de telescoop aldaar om te kijken naar de komeet Halley kon hij lyrisch worden.
Ook over zijn rondritten door Amerika en Rusland raakte hij niet uitverteld.

Nu is het boek dat Hans Rutjens heet, dichtgeslagen. Bijna 96 jaar mocht hij worden. Daarmee was hij het oudste lid van de Limburgse dambond. De Roermondse dammers zullen hem als een bijzonder mens in herinnering houden.